Po moim tekście „Będzie, bo było” pojawił się Głos krytyczny, że nie należy sięgać do „metafizyki” a wystarczy zahaczyć o pieniądze i to wyjaśni nam tragizm polskich przemian. Nie chcę się odnieść tu bezpośrednio do owego Głosu (pozdrawiam), ale do dość rozpowszechnionej opinii, że neofaszyzm jest kwestią pieniędzy: zaniedbania redystrybucji i pogłębiających się nierówności społeczno-ekonomicznych po 1989 roku. Idzie za tym popularny obraz, że zwolennicy narracji PiS-u to ludzie żyjący na krawędzi ubóstwa, ekonomicznie wykluczeni i skuszeni jedynym argumentem: pieniędzmi w postaci 500+. Inaczej mówiąc: gdyby kraj we właściwym momencie skręcił w lewo, to nie skręcałby teraz gwałtownie w prawo… Kraj nie staczałby się w stronę duginowskich wizji zamordyzmu, gdyby tylko rozdawano w takiej czy innej formie pieniądze biednym (nota bene, w imaginarium lewicowym- dobrym, którym się należy, w odróżnieniu od tych złych, którzy zarabiają, inwestują i im się nie należy). Osią tej narracji jest „pieniądz” i jakieś złe zewnętrzne siły, które go (nie) dają: „wadliwa redystrybucja”, „zły kapitał”, złe korporacje”, „rozwarstwienie ekonomiczne”. Pewnie tkwi w tym ziarno prawdy, ale nie jest to sedno, jak myślę.
Tag: psychologia a kapitalizm
Naqoyqatsi
O związku psychologii z kapitalizmem i jej próbach dostosowania jednostki do Systemu:
Złośliwa recenzja Jasia Kapeli książki pana Albińskiego Jak czuć się dobrze, gdy cię wywalą, bo że to się stanie, to pewne dała mi asumpt do przemyśleń na temat intymnego związku (no, dobra, perwersyjnej kopulacji) pomiędzy psychologią, państwem a kapitałem. W tytule książki mamy dwie strony: „czuć się dobrze” oraz „wywalą cię i to pewne”. Obie te strony tańczą wokół wspólnego środka, naszego axis mundi: PRACY, który to środek organizuje nasze postrzeganie siebie i otoczenia. Wytresowani jesteśmy w odnoszeniu siebie do ideału produktywności. Bezrobotny, niepracujący/a, szukający pracy, wypalony zawodowo, pracujący na własny rachunek, na umowie, w pracy-misji, w pracy-pasji, w korporacji tej czy innej – to nas określa, więc i frustruje. Czytaj dalej Naqoyqatsi
Niewolnik
O kołczingowym wychowaniu do korporacyjnego niewolnictwa:
Losowi dziękuję, że są tacy dobrzy ludzie na świecie, którzy za innych odwalą brudną robotę. Wpis coacha Przemysłowa Bajno uchronił mnie przed niezjadliwą lekturą podręczników samorozwoju. Bo, faktycznie, jak przejrzałam kilka, to stwierdziłam, że wszystkie mówią o tym samym.
Oto lista mądrości:
1. Ty tworzysz swoje życie
2. To Ty sprawiasz, że czujesz się tak jak się czujesz!
3. Żyj tu i teraz
4. Bądź wdzięczny za to co masz Czytaj dalej Niewolnik
Jak (nie) zostałam geologiem
… O testach zawodowych i wyższości samopoznania
Dawno dawno temu, pewnej jesiennej, deszczowej soboty wybrałam się na drugi koniec Miasta, by zmierzyć się z testami psychologicznymi dotyczącymi preferencji zawodowych. A nuż drzemią we mnie ukryte talenta, na których zbiję majątek w drugiej połowie życia? myślałam przedzierając się przez kwestionariusz WKP (Wielowymiarowy Kwestionariusz Preferencji), Temperamentu EAS i test inteligencji APIS-Z. Już same nazwy owych płacht sprawiły, że poczułam się bardzo naukowo i jeszcze bardziej sennie. Czytaj dalej Jak (nie) zostałam geologiem